یافته جدید محققان؛ سرطان سبب پیری قلب می شود

امروزه بازماندگان از بیماری سرطان بیش از هر زمان دیگری زندگی می کنند، اما با تعدادی از خطرات سلامت نظیر عوارض قلبی روبرو هستند.

به گزارش طب اصیل به نقل از مهر، پیشرفت در تشخیص و درمان زودهنگام سرطان به این معنا است که بازماندگان سرطان عمر طولانی تری دارند، اما با این طول عمر تعداد زیادی از مشکلات سلامتی دیگر همچون افزایش ریسک بیماریهای قلبی به وجود می آید.
سرطان و بیماریهای قلبی عروقی دارای خیلی از عوامل خطر مشترک مانند چاقی و استعمال دخانیات هستند و علاوه بر این، خیلی از درمان های سرطان می توانند به قلب لطمه برسانند، در صورتیکه انواع خاصی از سرطان خطر بیماری قلبی را بیشتر می کند.
مطالعه جدید مرکز کنترل و پیش گیری از بیماریها آمریکا نشان میدهد قلب بازماندگان سرطان مرد بیش از ۸.۵ سال و قلب زنان بازمانده از سرطان ۶.۵ سال از سن واقعی شأن پیرتر است.
«سلیم هایک»، متخصص قلب و عروق در مرکز قلب و عروق میشیگان، در این زمینه می گوید: «در دهه های گذشته ما شاهد انقلابی در سرطان درمانی هستیم که آنرا از یک بیماری مرگبار به یک بیماری مزمن تبدیل نموده است. درحالیکه این یک موفقیت بزرگ است و خیلی از بیماران از سرطان جان سالم به در می برند و فقط در اثر بیماری قلبی می میرند.»
مطالعه پژوهشگران شامل ۸۴۶، ۳۹۶ شرکت کننده در رده سنی ۳۰ تا ۷۴ سال بود که ۶۹، ۰۵۳ نفر از آنها بازمانده سرطان بودند. پژوهشگران هم سن طبیعی قلب و هم سن بیش از اندازه قلب را بررسی کردند. سن بیش از اندازه قلب، تفاوت بین سن قلب پیش بینی شده و سن واقعی است.
سن قلب پیش بینی شده، سنی است که در آن خطر تخمینی یک حادثه قلبی عروقی، طبیعی تلقی می شود. بگفته پژوهشگران، اگر سن قلب شما از سن واقعی شما بیشتر است، در معرض خطر بیشتر یک واقعه قلبی عروقی هستید.
به عنوان مثال، اگر یک بیمار ۵۰ ساله با سن قلب ۶۵ سال وجود داشت، پس خطر واقعه قلبی عروقی در وی معادل یک فرد ۶۵ ساله با عوامل خطر طبیعی است.
برای تعیین سن پیش بینی شده قلب، پژوهشگران تلفیقی از عوامل خطر برای بیماریهای قلبی عروقی مانند سن، جنسیت، سیگار کشیدن و وجود دیابت و فشار خون بالا را بررسی کردند.
هایک در ادامه می افزاید: «دلیل این افزایش شدید سن قلب در بازماندگان معین نمی باشد، اما تصور می شود به سبب التهاب مزمن یا سیستم ایمنی دائماً بیش فعال است که توسط سلول های سرطانی و سرطان درمانی ایجاد می شود و اغلب هم برای سلول های سرطانی و هم برای بافت طبیعی مضر است.»
این بدان معناست که بیماران مبتلا به سرطان برای کاهش خطر ابتلاء به بیماریهای قلبی باید تلاش بیشتری در داشتن یک زندگی سالم داشته باشند.