کشف ۱۴ ژن که سبب مبتلاشدن به چاقی می شود
طب اصیل: محققان ۱۴ ژن را که سبب مبتلاشدن به چاقی می شود و سه ژن دیگر که می تواند از افزایش وزن پیشگیری کند، شناسایی کرده اند.
به گزارش طب اصیل به نقل از ایرنا از پایگاه اینترنتی یورک الرت، یافته های این مطالعه می تواند زمینه را برای ابداع درمان هایی برای مبارزه با تاثیرات چاقی بر سلامتی که حالا افراد زیادی در جامعه به آن مبتلا هستند، هموار سازد.
تا کنون صدها نوع ژن شناسایی شده اند که به احتمال زیاد در افراد چاق و افراد مبتلا به سایر بیماریها ظاهر می شوند؛ اما «احتمال بروز بیشتر» به مفهوم ایجاد این بیماری نیست. این عدم قطعیت یک مانع اصلی برای بهره برداری از قدرت ژنومیک جمعیت بمنظور شناسایی اهداف برای درمان و یا درمان چاقی است.
اکنون پژوهشگران دانشگاه «ویرجینیا» در آمریکا برای غلبه بر این مانع، راهکاری برای آزمایش همزمان صدها ژن که در بروز چاقی نقش دارند، ابداع نموده اند. این پژوهشگران در مرحله نخست از آزمایش های خود بیش از ۱۲ ژن عامل بروز چاقی و سه ژن دیگر که از بروز چاقی پیشگیری می کنند را کشف کرد.
آنها پیش بینی می کنند این رویکرد و ژن های جدیدی که کشف کرده اند می تواند سبب تسریع ابداع درمان هایی برای کاهش بار چاقی در جامعه شود.
محققان در این مطالعه جدید که بتازگی در مجله علمی PLOS Genetics انتشار یافته است، از کرم برای غربالگری ۲۹۳ ژن در رابطه با چاقی در افراد استفاده کردند. هدف از انجام این مطالعه شناسایی ژن هایی بود که در حقیقت موجب چاقی می شوند یا از بروز آن جلوگیری می کنند.
محققان این مطالعه را با پرورش یک مدل کرم چاق انجام دادند. تعدادی از این کرم ها با رژیم معمولی و برخی دیگر با رژیم غذایی با فروکتوز بالا تغذیه می شدند. این مدل چاقی به همراه اتوماسیون و آزمایش تحت نظارت یادگیری ماشین، به آنها اجازه داد تا ۱۴ ژن عامل چاقی و سه ژن که به جلوگیری از آن کمک می کنند را شناسایی کنند.
آنها می گویند: ابداع درمان های ضد چاقی برای کاهش بار چاقی در بیماران و سیستم مراقبت های بهداشتی ضروری می باشد. نتایج این مطالعه دلگرم کننده است. بعنوان مثال، مسدود کردن اثر یکی از ژن ها در موش های آزمایشگاهی از افزایش وزن، بهبود حساسیت به انسولین و کاهش سطح قند خون جلوگیری می کند.
به گفته پژوهشگران، این مطالعه (با توجه به این واقعیت که ژن های مورد مطالعه به سبب ارتباط آنها با چاقی در انسان انتخاب شده اند) به خوبی نشان میدهد این نتایج در انسان ها نیز صادق است. با این وجود آنها اظهار داشتند برای تفسیر نتایج این مطالعه در انسان ها باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.