روشی ساده در کاهش استرس همه گیری

طب اصیل: خراسان رضوی بیماری همه گیر کروناویروس منجر به افزایش استرس در خیلی از افراد ازجمله کودکان شده است و پژوهشگران دریافتند که با روشی ساده، ارزان و موثر می توان اختلال استرس محیطی را کم کرد.
به نقل از سایکولوژی نیوز، پژوهشگران دریافتند که قصه گویی ممکنست احساسات مثبت را افزایش دهد و موجب کاهش درد شود، برای اینکه فرد با بهره گیری از تخیل و احساسات افکاری را تجربه می کند که به دنیای دیگری متفاوت از محیط فعلی انتقال می یابد و از شرایط منفی دور می شود.
قصه گویی منحصر به انسان است، اما درباره تاثیر روان شناختی روایت های داستانی بر سلامتی، بررسی های اندکی انجام شده است. نخستین بررسی درباره کودکان بستری در بیمارستان نشان داد که ۳۰ دقیقه داستان گویی موجب افزایش احساسات مثبت و کاهش درد خواهد شد. پژوهشگران گمان می کنند، تاثیر مثبت داستان سرایی ممکنست با چیزی بعنوان انتقال روایت ارتباط داشته باشد.
برمبنای نتایج بررسی پژوهشگران برزیلی درباره کودکان بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU)، داستان سرایی ممکنست روشی ساده و ارزان (بدون دارو) برای تقویت احساسات مثبت و کاهش میزان درد باشد. خواندن داستان برای کودکان در بخش ICU به مدت ۲۵ تا۳۰ دقیقه موجب کاهش سطح هورمون کورتیزول بزاقی و افزایش هورمون اکسی توسین و تغییرات مثبت عاطفی خواهد شد. با عنایت به این که همه گیری به صورتی به ICU شباهت دارد، به این معنا که افراد بسیار مضطرب هستند و نمی دانند که چه زمانی اوضاع بهتر خواهد شد، می توانند از قصه گویی برای کاهش استرس در این شرایط استفاده کنند.
نمرات درد گزارش شده کودکان بستری در بخش ICU در مقیاس درجه بندی درد، پس از شنیدن داستان بطور متوسط ۲.۷۰ نمره (از ۳.۸۵ به ۱.۱۵) کم شد و این کاهش برای افراد گروه کنترل، تنها ۱.۵۴ واحد (از ۳.۷۲ به ۲.۱۸) بود. همین طور قصه گفتن دو برابر موثرتر از کنترل فعال در افزایش هورمون اکسی توسین و کاهش سطح هورمون کورتیزول بود. سطح هورمون اکسی توسین شرکت کنندگان در این بررسی بعد از ۲۵ تا ۳۰ دقیقه گوش دادن به یک داستان در مقایسه با انجام بازی های معمایی، بطور متوسط ۹ برابر نسبت به پنج برابر افزایش را نشان می داد. علاوه براین، میزان کورتیزول کودکان بستری در ICU با خواندن داستان بطور متوسط ۶۰ درصد نسبت به کودکان با انجام بازی های معمایی بود که کاهش ۳۵ درصدی را داشتند.
داستان سرایی و ایجاد قلمرو خیالی
با خواندن داستان (با چشم، گوش دادن به کتاب صوتی یا این که خواندن با صدای بلند) می توان درد و رنج زندگی روزمره را به حداقل رساند. بروکینگتون و همکاران وی دریافتند که خوانندگان یا شنوندگان داستان بوسیله مکانیزمی به نام انتقال روایت، خودرا در یک قلمرو خیالی قرار می دهند.
پژوهشگران همین طور افزودند: انتقال روایت و شبیه سازی ذهنی می تواند در قالب بندی تجارب شخصی، گسترش دیدگاه ها، تعمیق توانایی های پردازش عاطفی، افزایش همدلی و تنظیم مدلها و تجربیات عاطفی موثر باشد.
گیلرم بروکینگتون، محقق این بررسی اظهار داشت: با خیال به دنیای دیگری می روید و برای مدتی می توانید در مکان بهتر با استرس کمتر زندگی کنید. داستان سرایی می تواند به کودکان بیمارستانی و دیگر افراد کمک زیادی کند. باتوجه به خانه نشینی بیشتر در همه گیری ویروس کرونا، خواندن داستان می تواند فرصتی برای بازگشت به سنت های از دست رفته باشد. پژوهشگران دریافتند که داستان ها دارای بعد نمادین هستند که به نظر می آید، پلی طبیعی برای اصل انسانیت ایجاد می کنند.
بر این باوریم که نتایج این بررسی بینشی از چگونگی ارتباط متقابل فیزیولوژیکی، بیولوژیکی و فرهنگی را فراهم خواهدنمود. همین طور مکانی امیدوارکننده را برای توسعه مداخلات رفتاری ایمن، ابتکاری و مقرون به صرفه برای بهبود سلامت روان شناختی و کاهش رنج کودکان بستری پیشنهاد می دهد.
یافته های این بررسی در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار یافته است.

منبع: طب اصیل